Willkommen in Frankfurt
Der Frankfurter Flughafen ist wie Deutschland: modern, sauber, ordentlich. Aber mein Gepäck ist trotzdem verschwunden.
„Palermo IA3537“, stand auf dem Bildschirm. Nach fünf Minuten startete das Gepäckband. Die anderen Passagiere nahmen ihre Koffer und Taschen. Ich habe eine halbe Stunde gewartet. Aber das Gepäckband war leer.
„Singapore SA1428“, stand jetzt auf dem Bildschirm. Fünf Minuten später startete das Gepäckband und die Passagiere aus Singapur nahmen ihre Koffer und Taschen.
Ich ging zu einem Schalter mit der Aufschrift „Verlorenes Gepäck“.
Der Mann hinter dem Schalter sagte: „Ja?“
„Mein Gepäck“, sagte ich. „Es ist nicht angekommen.“
„Gepäckabschnitt“, sagte der Mann.
„Entschuldigung?“, sagte ich.
„Ihre Bordkarte“, sagte der Mann.
Ich suchte in meiner Hosentasche und gab dem Mann die zerknitterte Bordkarte. Er tippte etwas in seinen Computer. „Palermo?“, sagte er. Ich nickte. Dann gab er mir ein Formular.
„Name, Adresse, Telefon“, sagte er.
„Adresse?“, fragte ich.
„Ihre Adresse in Deutschland“, sagte der Mann.
„Ich … wohne in Sizilien“, sagte ich.
„Ja, aber wo werden Sie in Deutschland wohnen?“, fragte der Mann.
„Bei meinem Bruder“, sagte ich.
„Und wo wohnt Ihr Bruder?“, fragte er.
„In Frankfurt“, sagte ich.
„Aber wo?“, sagte der Mann und schüttelte seinen Kopf. „Frankfurt ist eine große Stadt.“
„In einem Haus?“, sagte ich. „Ich weiß nicht …“
Der Mann seufzte und sagte: „Okay, dann Ihre Email, bitte!“
Ich schrieb meine E-Mail-Adresse auf und sagte: „Telefonnummer …“
„Wissen Sie nicht? Macht nichts. Wiedersehen!“, sagte der Mann.
„Eine Frage noch“, sagte ich.
Der Mann hinter dem Schalter runzelte seine Stirn.
„Wann bekomme ich mein Gepäck?“, fragte ich.
Der Mann lachte und sagte: „Das kann ich Ihnen nicht sagen. Vielleicht schon in drei Tagen, aber vielleicht auch erst in zwei Wochen.“
„Zwei Wochen?“, sagte ich. „Aber meine Kleidung ist in dem Koffer! Was soll ich tun?“
„Tut mir Leid“, sagte der Mann. „Jedes Jahr gehen 25 Millionen Gepäckstücke verloren. Das sind knapp 3000 Koffer und Taschen pro Stunde! Wenn es Sie beruhigt, Sie sind nicht der einzige.“
به فرانکفورت خوش آمدید
فرودگاه فرانکفورت مانند آلمان است: مدرن ، تمیز ، مرتب. اما به هر حال چمدانم ناپدید شده است.
پرواز «پالرمو IA3537« روی نمایشگر اعلانات داده شد. بعد از پنج دقیقه ریل بار شروع شد. مسافران دیگر چمدان و کیف خود را بردند. نیم ساعت منتظر ماندم. اما ریل بار خالی بود.
پرواز «سنگاپور SA1428« در این لحظه روی نمایشگر اعلانات نمایش داده شد. پنج دقیقه بعد ریل بار شروع به حرکت کرد و مسافران سنگاپور چمدان ها و کیف های خود را بردند.
به یک پیشخوان رفتم که روی آن نوشته بود “چمدان گمشده”.
مرد پشت پیشخوان گفت: بله؟
گفتم: “چمدان من.” “نرسید.”
مرد گفت: “قسمت چمدان.”
گفتم: “ببخشید؟” مرد گفت: کارت پروازتون
در جیبم نگاه کردم و کارت پرواز مچاله شده را به آن مرد دادم. روی رایانه اش چیزی تایپ کرد. گفت: “پالرمو؟” سر تکون دادم. سپس به من فرم داد.
او گفت: “نام ، آدرس ، تلفن.”
پرسیدم: “آدرس؟” مرد گفت: “آدرستون در آلمان”
. گفتم: “من … در سیسیل زندگی می کنم.”
مرد پرسید: “بله ، اما کجا در آلمان زندگی خواهید کرد؟”
گفتم: “با برادرم.”
او پرسید: “و برادرت کجا زندگی می کند؟”
گفتم: «در فرانکفورت.
مرد با تکان دادن سرش گفت: “اما کجا؟” “فرانکفورت یک شهر بزرگ است.”
گفتم: “تو خونه؟” “نمی دانم …”
مرد آهی کشید و گفت: “خوب ، ایمیل شما ، لطفا!”
آدرس ایمیلم را یادداشت کردم و گفتم: “شماره تلفن …”
“نمی دونی؟ مهم نیست. خداحافظ! »مرد گفت.
گفتم: “یک سوال دیگر.”
مرد پشت پیشخوان اخم کرد.
پرسیدم: “کی چمدانم را می گیرم؟”
مرد خندید و گفت: “نمی توانم به شما بگویم. شاید سه روز دیگر ، اما شاید دو هفته دیگر. ”
گفتم: “دو هفته؟” “اما لباسهای من در چمدان است! باید چکار کنم؟”
مرد گفت: متاسفم. “سالانه ۲۵ میلیون چمدان گم می شود. یعنی تقریباً ۳۰۰۰ چمدان و کیف در ساعت! صرفا اگر به شما آرامش می دهد ، بدونید که تنها شما نیستید. “
