Zeynep Hanım 7 yıldır bir ilkokulda öğretmendir.
O her sabah 7’de kalkar, kahvaltı ettikten sonra evden çıkıp deniz otobüsüne binerdi.
Geçenlerde bir gün Zeynep kahvaltısını etmeden evden çıktı çünkü onun çalar saati sabah çalmadı, Bu yüzden Zeynep erken kalkamadı.
Onun evi deniz otobüsü iskelesine 10 dakika uzaklıktadır.
Zeynep koşarak iskeleye gidip ilk deniz otobüsüne bindi.
Deniz otobüsü bomboştu. sadece birkaç kişi ön tarafta oturuyordu. Zeynep de oraya gidip boş bir koltuğa oturdu.
Çantasından kitabını çıkarıp okumaya başladı. Hem okuyordu hem de durmadan saatine bakıyordu.
Zeynep üzgündü Çünkü o geç kalmayı ve insanları bekletmeyi sevmiyordu.
20 dakika sonra Deniz otobüsünden inip Hemen dolmuşa bindi.
Okulun önünde dolmuştan indi, okulun bahçesinden içeri girmek istedi ama bahçenin kapısını bir türlü açamadı, Çünkü kapı kilitliydi.
Zeynep o zaman anladı, o gün pazardı ve okul tatildi.
Gülümseyerek oradan ayrıldı ve deniz kenarındaki bir çay bahçesine gitti ve Boğazı seyrederek kahvaltısını yaptı.
زینب خانم ۷ سال در مدرسه ی ابتدایی معلم است.
او هر صبح ساعت ۷ بلند میشود، بعد خوردن صبحانه از خونه خارج میشود و سوار اتوبوس دریایی میشود.
چند روز پیش زینب بدون خوردن صبحانه از خانه خارج شد برای چون ساعت او صبح زنگ نزد، به همین دلیل زینب نتوانست زود بیدار شود.
خانه ی او از اسکله ی اتوبوس دریای ۱۰ دقیقه فاصله دارد.
زینب بدو بدو به اسکله رفت و سوار اولین اتوبوس دریای شد.
اتوبوس دریای خالیه خالی بود. فقط چند نفر اون جلو نشسته بودند. زینب هم به آنجا رفت و روی یک صندلی خالی نشست.
کتابش را از کیفش درآورد و شروع به خواندن کرد. هم مطالعه میکرد و هم بدون توقف به ساعتش نگاه میکرد.
زینب ناراحت بود چون اون دیر رسیدن و منتظر گذاشتن آدم هارا دوست نداشت.
۲۰ دقیقه بعد از اتوبوس خارج شد و بلافاصله سوار مینی بوس شد.
جلوی مدرسه از مینیبوس پیاده شد، میخواست از حیاط وارد مدرسه بشود اما در حیاط را نتوانست باز کند، چون در حیاط قفل بود.
زینب آن زمان فهمید، اونروز یکشنبه بود و مدرسه هم تعطیل بود.
با خنده از آنجا جداشد و به یک کافه در کنار دریا رفت و با تماشای بغاز صبحانه اش را خورد.
